Yeni araştırma yöneticilerin, Amerika’nın en ihmal edilen çalışanları olduğunu söylüyor.
Yazan:Victor Lipman
Çeviren: Tuba İpek
Yaklaşık 25 yıldır yönetimdeyim ve hayatımın ilk 20 yılına göre son beş yılında çok daha fazla eğitim almış olmamı hep tuhaf bulmuşumdur. Başka bir deyişle, yöneticilikte deneyim kazanmamdan çok sonra, birçok liderlik gelişimi eğitimi aldım-fakat eğitime en çok ihtiyaç duyduğum yöneticiliği öğrendiğim ilk yıllarda alınabilecek çok az eğitim vardı.
Bu genel dinamik- hala (bazen acı içinde) kendi yolunu bulmaya çalışan, deneyimsiz yeni yöneticilere anlamlı rehberlik eksikliği- yeni, değerli bir çalışma konusudur.
Ohio merkezli bir strateji yürütme şirketi, yönetici yetiştirme programlarına katılan kişiler üzerinde bir araştırma yapmış. Çalışmanın tüm sonuçları olumlu değil. Rapor, ‘Yöneticiler genellikle liderlik rollerinde başarılı olmak için hazırlıklı değiller’ diyor. ‘Birçoğu ekiplerine nasıl tutunup, koçluk yapacakları ve ekiplerini nasıl geliştirecekleriyle ilgili eğitilmemiş. Ve eğer eğitim almışlarsa da, bunlar firma stratejisiyle paralel olmayan, üst düzey liderliği desteklemekten yoksun, bir kere ‘al ve bitsin’ şeklinde programlarla verilmiş eğitimler.
Basitçe ortaya konmuş fakat pek de hoş olmayan bir resim. Amerikan işgücü üzerinde yapılmış ‘Kurumsal Amerika’nın en çok ihmal edilmiş çalışanı üzerine açıklayıcı bir çalışma’ dan çıkan altı kilit bulguya daha detaylı bir bakalım.
- İşletmeler genellikle alt seviye yöneticilik rolüne değer vermiyor- Katılımcıların %38’i çalıştıkları şirketin alt seviye yönetimin etkisine değer vermediğine inanıyor.
- Alt seviye yöneticilere yatırım yapmak öncelikli değil- ‘Çalıştığım şirket geçtiğimiz sene ………. öncelik verdi’ sorusuna %57’si ‘harcamaları azaltmak’, %52’si ‘müşteri hizmetlerini iyileştirmek’, %48’i teknolojiyi yenilemek diye cevap vermiş. Sadece %28’i ‘yöneticilere yatırım yapmak’ diye yanıtlamıştır.
- İşletmeler uzun vadeli yaklaşımda bulunamıyor- Katılımcıların %43’ü yönetici yetiştirme sistemlerinin ‘delikleri tıkamak’, ‘çok daha stratejik olabilecek uzun vadeli hedefler’ yerine ‘kısa vadeli sorunlarla başa çıkmak’ için tasarlandığını söylemiştir.
- Yönetici eğitimleri bir oluyor bir olmuyor, sürekli değil- Katılımcıların büyük çoğunluğu, sürekli ve tutarlı eğitimin başarının anahtarı olduğunu düşünürken, %82’si şirketlerinin yönetici geliştirme sürekliliğinde başarılı olduğuna pek de inanmıyor.
- Liderler eğitimin faydasına şüpheyle yaklaşıyor- 69%’unun liderleri ‘yüksek etkili yönetici eğitimi ve iş performansı’ arasında güçlü bir bağlantı göremiyor.
- Başarıyı ölçmek zordur-%57 ‘mevcut yönetici eğitim programlarının başarısını’ ölçmenin zor olduğunu söylüyor, bu da tabi ki bu duruma yatırım yapmak için üst düzey isteğin yaygın olmamasını- somut program ölçümlerine önem veren İK ve eğitim kurumlarına neden ihtiyaç duyulmadığını da açıklıyor.
Bu çalışma benim çok önceden sezinlediklerimi doğruluyor: bu alt seviye yöneticiler iş hayatındaki savaşta başarılı olmalarını sağlayacak ‘basit eğitimleri’ genellikle almıyorlar.
Sonuç? Deneyimsiz, eğitimsiz ya da kötü eğitilmiş yöneticiler – bu da kronik olarak çalışanın işten uzaklaşması ve optimumun altında verimlilik olarak geri dönüyor. İyi sonuçlar rolün gereklerine daha iyi hazırlanmış yöneticiler tarafından elde ediliyor..
Buradaki ironi, hemen her operasyonda, alt seviye yöneticiler, temelde, üst düzey liderlerin sorumlu olduğundan çok daha fazla çalışandan direkt olarak sorumludur. Hiç kimse yetenekli üst düzey liderliğin başarı için kritik olmadığını iddia etmez, ama yine de firmanın asıl üretimini yapan, tabanda günlük işleri yapanların en alttaki çalışanlar olduğunu unutmamak lazım.
Yazının orijinaline buradan ulaşabilirsiniz: http://www.forbes.com/sites/victorlipman/2015/04/09/new-study-calls-managers-americas-most-neglected-employee